گفتگونیوز

حجت الاسلام والمسلمین احمد مازنی نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی در مراسمی که در مسجد مسلم بن عقیل به مناسبت میلاد حضرت صاحب الزمان برگزار شد با اشاره به  دو مفهوم بکارگیری صالحان در اداره امور و تحقق عدالت اجتماعی گفت:  امام خمینی می گفتند منتظر منجی خود باید صالح باشد. آیا ما صالح هستیم؟ آیا در بکارگیری صالحان امام زمانی عمل می کنیم یا نه؟ در تحقق دو مفهوم بکارگیری صالحان در اداره امور و تحقق عدالت اجتماعی چگونه عمل کرده ایم؟ آیا امام زمانی عمل کردیم یا نه؟

وی همچنین با اشاره به ضرورت توجه به گفتگو برای مسائل کشور گفت: امروز ما با سه جریان مواجهیم: یک جریان مدعی در خارج وجود دارد که حاضر به معامله، مذاکره و تعامل با رژيم غاصب صهیونیستی هست اما حاضر به گفت وگو با نهادهای جمهوری اسلامی نیست. جریان دیگر جریانی است که در برج عاج قدرت نشسته است. و چون صاحب قدرت بلا منازع است خود را نیازمند به گفت وگو نمی داند. می گویند وقتی قدرت داریم برای چه مذاکره کنیم؟! جریان دیگری نیز وجود دارد که برای باز شدن باب گفت وگو شرط و شروط می گذارد. خواسته ها را می‌شمرند و می گویند اینها اگر محقق شد ما هستیم و اگر محقق نشد نیستیم. معتقدم هر سه نگاه اشتباه و در مسیر بیراهه است. ما به قدری گرفتار این دسته بندی ها شدیم و غرق در نقش های مان که عده ای برای آنکه صندلی از زیر پای کسی بکشند حاضرند سر خودشان را هم به باد دهند.

وی تاکید کرد: مردم ما امام، رهبری و جمهوری اسلامی را دوست دارند و می خواهند مشکلات در فضای صلح و آشتی حل شود‌ نه فضای خشونت و قهر.

مشروح این سخنان در پی می آید

اکنون نیمه شعبان است و ما منتظر ظهوریم؛ اگر فهرستی از اقدامات امام زمان تهیه شود دو عبارت بیشتر به چشم می خورد یکی تحقق حکومت شایستگان و دیگری پر کردن زمین از قسط و عدل. اگر از منظر منتظر ظهور نگاه کنیم باید ببینیم چقدر عدالت را محقق کردیم و چقدر شایستگان در مناصب قرار دارند؟ اگر جهت گیری ما در مسیر خلاف عدالت و افراد مستقر در پست ها افراد صالح برای آن جایگاه ها نیستند ما منتظر امام زمان علیه السلام نیستیم.
امام زمان که تشریف بیاورند زمین را صالحان به ارث می برند. صالحان یعنی چه؟ صالحان یعنی هر کسی شایسته هر کاری باشد در جای خودش قرار بگیرد. بر اساس صلاحیت علمی و توانمندی جایگاهش تعریف شود.
آنچه ما تا کنون عمل کردیم تا چه حد به شایستگی ها توجه کردیم؟ شایستگی ها را در رفتارمان لحاظ کردیم؟ چقدر می توانیم در این مسیر حرکت کنیم؟
اگر در ایران در استفاده از صالحان به گونه ای عمل کنیم که دنیا از ما الگو بگیرد و اگر بتوانیم رفاه را با استفاده از ظرفیت صالحان و نخبگان برای مردم فراهم کنیم و جلوی مهاجرت ها را بگیریم درست عمل کرده ایم.
من معتقدم اگر به مناطق اهل سنت خدمت کنیم این باعث می شود که کشورهای اسلامی زندگی خوب اهل سنت در نظام جمهوری اسلامی را ببینند. این گونه می توانیم تصویری مثبت از جمهوری اسلامی به دنیا معرفی کنیم.
بحث دیگر عدالت است؛ عدالتی که امام زمان در دنیا برقرار می کنند همه احساس آرامش و امنیت می کنند. ما باید در مسیر عدالت حرکت کنیم. مخصوصا عدالت اجتماعی. عدالت اجتماعی باید محقق شود.
ما در تحقق دو مفهوم بکارگیری صالحان در اداره امور و تحقق عدالت اجتماعی چگونه عمل کرده ایم؟ آیا امام زمانی عمل کردیم یا نه؟ امام خمینی می گفتند منتظر منجی خود باید صالح باشد. آیا ما صالح هستیم؟

در آیه ۱۱۴ سوره نساء بحثی مطرح است تحت عنوان نجوا. نجوا اگر گسترده معنا شود می‌بینیم که‌ صرفا به درگوشی حرف زدن اطلاق نمی شود بلکه هر نشست و جلسه و گفتگوی سری ذیل کلمه نجوا قرار می گیرد. و می تواند شامل هر گونه نشست، جلسات حزبی و تشکیلاتی هم بشود.
بر مبنای این آیه اصولا در نجوا خیری نیست. الا در سه حالت؛ اول جمعی که در جلسات خود امر به صدقه می کنند. صدقه لزوما به معنای کمک های موردی به فقیر نیست بلکه به معنای زدودن فقر از جامعه و تلاش برای حل مشکلات اقتصادی و معیشتی است.
دوم اینکه در این نشست معروف مطرح شود. امر به معروف شود. معروف به معنای همه آن چیز هایی است که شرع و عقل می پسندد؛ مانند اخلاق مداری، صداقت، امانت‌داری، وفای به عهد و …
سوم اینکه در پی اصلاح بین الناس باشد. یعنی اگر در سطوح مختلف جامعه قهری اتفاق افتاده، نشست هایی باشد برای تبدیل قهر به آشتی.
آشتی بین اعضای یک خانواده، آشتی دو همسایه، آشتی بین اهالی یک روستا و آشتی بین یک ملت.
این گونه درگوشی ها، نشست ها و گفت وگو ها منشاء خیرات و برکات است و برای رشد جامعه مفید و موثر است. لذا ما باید آداب گفت وگو را بیاموزیم و به جای تعابیر زشت و موهن از ادبیات اسلامی بهره بگیریم و در پی امر به معروف و ترویج صلح و محبت و آشتی باشیم.
در ماجرای احد و پس از شکستی که بر سپاه اسلام وارد آمد پیامبر به قهر با امت روی آورد آن هم به دلیل مشورتی که با آنها کرده بود و نتیجه جنگ شکست بود. آیه نازل شد که اینکه مردم پیرامون تو گردآمده اند به خاطر اخلاق تو و نرم خویی توست. با مردم مهربان باش، آن ها را ببخش و برای آنها استغفار کن و باز هم با مردم مشورت کن.
امروز ما با سه جریان مواجهیم: یک جریان مدعی در خارج وجود دارد که حاضر به معامله، مذاکره و تعامل با رژيم غاصب صهیونیستی هست اما حاضر به گفت وگو با نهادهای جمهوری اسلامی نیست.
جریان دیگر جریانی است که در برج عاج قدرت نشسته است. و چون صاحب قدرت بلا منازع است خود را نیازمند به گفت وگو نمی داند. می گویند وقتی قدرت داریم برای چه مذاکره کنیم؟!
جریان دیگری نیز وجود دارد که برای باز شدن باب گفت وگو شرط و شروط می گذارد. خواسته ها را می‌شمرند و می گویند اینها اگر محقق شد ما هستیم و اگر محقق نشد نیستیم.
معتقدم هر سه نگاه اشتباه و در مسیر بیراهه است. ما به قدری گرفتار این دسته بندی ها شدیم و غرق در نقش های مان که عده ای برای آنکه صندلی از زیر پای کسی بکشند حاضرند سر خودشان را هم به باد دهند.
اینها مشکلات ماست؛ از سویی می بینیم که با شش کشور قدرتمند دنیا مذاکره می کنیم اما در داخل نمی توانیم با هم گفت وگو کنیم.
خاصیت رقابت احزاب و گروه ها در انتخابات باید نزدیک کردن مردم به یکدیگر باشد. خاصیت رقابت نزدیک به ۱۵۰۰۰ نفر نامزد انتخابات پیش رو باید این باشد که آداب گفت وگو را بیاموزیم و در عین رقابت، محبت و آشتی را ترویج کنند.
مردم ما امام، رهبری و جمهوری اسلامی را دوست دارند و می خواهند مشکلات در فضای صلح و آشتی حل شود‌ نه فضای خشونت و قهر.